1. Przyjrzyj się, w jaki sposób dziecko korzysta z sieci – jakie lubi oglądać strony, jakie wybiera gry, ile czasu poświęca na przebywanie z komputerem, jakie ujawnia emocje, jak się zachowuje, kiedy musi zakończyć swój pobyt w Internecie.

2. Zapoznaj się z treścią gier, w jakie gra Twoje dziecko (kieruj się oznaczeniami PEGI umieszczonymi na opakowaniu. Możesz skorzystać z wyszukiwarki dostępnej na stronie www.pegi.info.pl).

3. Zainstaluj w komputerze dziecka programy kontroli rodzicielskiej.
4. Ustal zasady korzystania z komputera i Internetu
5. Porozmawiaj z dzieckiem o podstawowych zasadach bezpieczeństwa w Internecie. Źródłem wiedzy na temat są www.sieciaki.pl, www.safeintermet.pl; www.dzieckowsieci.pl;  www.kidprotect.pl.

6. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji wyczytywanych w sieci.
7. Zapoznaj dziecko z etykietą – kodeksem dobrego zachowania w Internecie (www.sieciaki.pl).

8. Ustal ramy czasowe spędzania dziecka przy komputerze (1-2 godziny dziennie, w zależności od wieku, z przerwami). Nie przedłużaj wyznaczonego czasu.

9. Bądź konsekwentny i stosuj zasadę: najpierw obowiązki, potem przyjemności.
10. Zachęcaj dziecko do innych form spędzania wolnego czasu.

Długotrwałe używanie komputera jest szkodliwe – wie o tym każdy. Po dłuższej pracy dokuczają nam problemy z oczami – pieczenie, wysychanie – bóle nadgarstków, szyi i pleców. Wieloletnie niewłaściwe korzystanie z komputera może doprowadzić do poważnych wad postawy, zwyrodnień stawów, a także do pogorszenia się wzroku. To wszystko skutek niezachowania takich środków zapobiegawczych jak higiena pracy przy komputerze.

Odległość pomiędzy brzegiem biurka a ustawioną na nim klawiaturą powinna być większa niż 10 cm. Chodzi tu o możliwość ułożenia na biurku dłoni. Pisanie z rękami bez oparcia jest bardzo uciążliwe dla użytkownika.

Odległość ekran-użytkownik powinna wynosić co najmniej 40 cm. Górna krawędź monitora nie powinna znajdować się powyżej linii wzroku użytkownika.

Wysokość stołu i krzesła powinna być tak dostosowana, by zapewnić co najmniej kąt prosty pomiędzy ramieniem a przedramieniem użytkownika.

Warto instalować następujące programy kontroli rodzicielskiej:

1. Beniamin – blokuje strony niepożądane (np. erotyczne) i te ze słowami – kluczami, które przekierowują do  stron o nieodpowiednich treściach. Przy pomocy programu można stworzyć białą i czarną listę stron, a więc stron do których dziecko będzie miało dostęp i do tych dla niego niedostępnych.

2. Ochraniacz – blokuje nieodpowiedni czaty i inne aplikacje.

3. Amadeusz – blokuje nieodpowiednie czaty i inne aplikacje, szczególnie wyczulony jest na ochronę przed pedofilami i sektami. Ma wbudowaną funkcję zapamiętywania i przechowywania korespondencji, komunikatorów i edytorów tekstowych. Wyposażony jest w system czasowych ograniczeń dostępu do komputera, Internetu stosownie do wieku dziecka i dni tygodnia.

4. Alladyn – bezpieczna przeglądarka dla dzieci, która zawiera przeznaczone dla nich domeny. Program jest wyposażony w listę stron podzieloną tematycznie. Zawiera funkcję ogranicznika czasowego.

5. System PEGI
PEGI (Pan – European Game Information) – to ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier opracowany po to, aby chronić dzieci i młodzież przed dostępem do treści nieodpowiednich dla ich wieku. W ramach PEGI stosowanych jest 5 oznaczeń: PEGI3, PEGI 7, PEGI 12, PEGI16, PEGI18. Numery oznaczają kategorie wiekowe.

PEGI 3 gry zawierają treści, co do których nie ma żadnych ograniczeń (bezpieczne dla dziecka)
PEGI 7 gry, które zawierają dźwięki lub sceny, które mogą przestraszyć dziecko, nie powinny jednak wywrzeć negatywnego wpływu na jego psychikę
PEGI 12 w grze występują elementy przemocy, dopuszczalna jest także nagość i nieliczne wulgaryzmy
PEGI 16 gra zawiera treści, w których występuje przemoc lub aktywność seksualna jak w rzeczywistości
PEGI 18 gra przeznaczona tylko i wyłącznie dla dorosłych

Sygnały ostrzegawcze, które świadczą pojawieniu się ryzyka szkodliwego, prowadzącego do uzależnienia, korzystania z komputera i Internetu:

• zainteresowanie Internetem nie kończy się z chwilą odłączenia od sieci (dziecko wraca do niego myślami, zastanawia się, co się dzieje w sieci  podczas jego nieobecności)

• utrata kontroli nad ilością czasu spędzanego przed komputerem
• podejmowanie wielokrotnych nieudanych prób kontrolowania, ograniczania lub zaprzestania korzystania z Internetu

• zaniedbywanie codziennych obowiązków, nauki
• popadanie w konflikty z najbliższymi
• zmienność nastrojów uzależniona od rytmu korzystania z komputera i Internetu (zadowolenie podczas korzystania, niepokój i rozdrażnienie w sytuacji konieczności przerwania korzystania z Internetu)

• korzystanie z komputera i sieci pomimo doświadczania jego szkodliwych następstw

Gdzie szukać pomocy:

• Jeżeli niepokoi Cię zachowanie nastolatka skontaktuj się z helpline.org.pl pod bezpłatnym numerem telefonu 800 100 100 czynnym od poniedziałku do piątku w godz. 11.00 – 17.00 lub przez mail: helpline@helpline.org.pl.  Tutaj pomoc mogą uzyskać młodzi internauci, ich rodzice oraz profesjonaliści. Więcej informacji na stronie: www.helpline.org.pl
• Strony internetowe na których znajdują się informacje o tym, jak dbać o bezpieczeństwo dzieci w Internecie:

www.dyzurnet.pl (dla rodziców, profesjonalistów)
www.sieciaki.pl (dla dzieci, młodzieży, rodziców, profesjonalistów)
www.safeinternet.pl (dla profesjonalistów, rodziców)
www.safeinternet.org (dla dzieci, młodzieży, dorosłych)

Czy mamy się czym niepokoić? Korzystanie z komputera i  Internetu w liczbach:

Według raportu EU Kids Online z 2011 r. (badanie przeprowadzone badanie przeprowadzone wśród dzieci w wieku 9-16 lat i ich rodziców):

• 98% dzieci korzysta z komputera minimum raz na tydzień, a 74% codziennie
• pierwszy kontakt z Internetem przypada na wiek między 7 a 11 rokiem życia
• w Polsce wiek pierwszego logowania do sieci przypada na  9 rok życia
• 33% 9-10-latków i 80% 15-16-latków korzysta z Internetu codziennie
• co 4 dziecko kontaktuje się z nieznajomym poznanym w sieci, a co 12 dziecko spotkało się z nim osobiście

• prawie co 7 dziecko miało kontakt z materiałami o treści erotycznej lub pornograficznej

• co 17 dziecko było ofiarą cyberprzemocy

Tymczasem rodzice, jak dowodzi raport EU Kids Online z 2011 r., nie zawsze zdają sobie sprawę z zagrożeń, które spotykają dzieci:

• 40% rodziców, których dzieci widziały w sieci treści (zdjęcia lub filmy) związane z seksem, uważa, że ich dzieci nie widziały tego

• 56% rodziców, których dzieci otrzymały przykre lub złośliwe wiadomości online, sądzi, że ich dzieci takich wiadomości nie otrzymały

• 52% rodziców, których dzieci otrzymały wiadomości z podtekstem seksualnym, twierdzi, że takich wiadomości nie otrzymały

• 61% rodziców, których dzieci spotkały się osobiście z kimś poznanym w Internecie, ma przekonanie, że takie spotkanie nie miało miejsca